راما ، پلی که به دست میمون ها ساخته شد.

در حماسه ی بزرگ رامایانا که هزاران سال پیش نوشته شده ، نویسنده ی آن (والمیکی) از پلی روی اقیانوس صحبت میکند که هند و سریلانکا را به هم متصل ساخته شده است.

این مجموعه شعر حماسی که نزدیک به 24000 بیت دارد ، داستان زندگی شاهزاده راما و تلاش او برای نجات همسر ربوده شده ی خود سیتا به دست پادشاه شیطان صفت سریلانکا یعنی راوانا را روایت میکند.

داستان از این قرار است که راما ( ولیعهد) مجبور به چشم پوشی از حق خود برای تاج و تخت و تبعید بمدت 14 سال شد.در طول اقامت او در جنگل همسر او سیتا توسط پادشاه دیوصفتی به نام راوانا ربوده شد و به سریلانکا برده شد. راما ارتشی از میمونها تشکیل داده و آنها را به سریلانکا برد ، جایی که جنگی طولانی بوقوع پیوست. در پایان ، راوانا شکست خورد و راما بهمراه همسرش به خانه بازگشت تا در آنجا تاجگذاری کند.

در این داستان زمانیکه ارتش راما به اقیانوس میرسد که سریلانکا روی آب واقع شده ، میمونها با نوشتن نام راما به روی سنگ ها و انداختن آنها در آب ، پلی بر روی دریا میسازند. طبق آنچه افسانه ها میگویند، سنگ ها به ته آب فرو نمیروند چراکه نام راما را روی خود داشتند. ارتش راما در ادامه برای گذر از دریا به سمت سریلانکا از این پل استفاده کردند.

امروز اگر شما نگاهی به تصاویر ماهواره ایی این منطقه بیندازید متوجه نشانه های کمرنگ از حضور نواری باریک میشوید که دو کشور را به هم متصل کرده است. این نوار که با نام پل راما یا پل آدم شناخته میشود، امتدادی طولانی و پرپیچ تاب است که جزیره ی رامسوارام در هند ( کمی دورتر از خط ساحلی جنوب شرقی تامیل نادو) را به جزیره مانار در سریلانکا متصل میکند. طول این 50 کیلومتر بوده و بیشتر آن امروز زیر آب قرار دارد اما قرن ها پیش، به صورت اتصالی واضح بین هند و سریلانکا مطرح بوده است. این گذرگاه تا قرن 15 وجود داشته و امکان عبور از آن بصورت پیاده مطرح بوده تا اینکه این گذرگاه در طوفانی زیر آب میرود.

وجود این پل در کشور هند و سریلانکا قرنها مورد پذیرش بوده که این موضوع را میتوان در حماسه ی باستانی رامایانا نیز مشاهده نمود. تا آنجا که افراد به یاد میاورند دریای جداکننده ی دو کشور با نام sethusamudram و یا همان دریای پل شناخته میشده است. جغرافیدان پارسی قرن نهم بنام ابن خردادبه در کتاب جاده ها و پادشاهی ها به این پل اشاره کرده و آنرا set bandhai یا پل دریا نامیده است. عنوان پل آدم ابداعی بریتانیای و جدید مربوط به قرن نوزدهم است و اشاره به یک افسانه ی ابراهیمی دارد که در آن آدم برای رفتن از هند به سریلانکا از پلی استفاده میکند.