۲۹ اردیبهشت روز جهانی موزه و میراث فرهنگی
میراث فرهنگی رد پای انسان در طول تاریخ است که حامل پیامی انسانی است، پیامی از چگونگی زندگی، تلاش و نبرد انسان برای زنده ماندن و غلبه بر طبیعت، برای رفع نیاز خود و استفاده درست از آن چه در دسترس بوده است. این تلاش ها به صورت تجربیات راهگشا در تکوین و تکامل تمدن های بشری نقش اساسی داشته است.
میراث فرهنگی به کلیه آثار باقی مانده از گذشتگان گفته می شود که نشانگر حرکت انسان در طول تاریخ است و با شناسایی آن، زمینه شناخت هویت و خط حرکت فرهنگی میسر می شود و از این طریق زمینه عبرت برای انسان فراهم می آید. این آثار می تواند دربرگیرنده آثار ملموس (مانند بناهای باستانی) یا آثار ناملموس (مانند آداب و رسوم یک منطقه) باشد که امروزه در حفظ آن برای آیندگان می کوشند.
اولین موزه جهان معبد خدایان شعر و موسیقی است که روی تپه‌ای در آتن قرار داشته و بعد از آن موزه اشمولین در شهر آکسفورد انگلستان قدیمی ترین موزه دانشگاهی جهان است که در سال ۱۶۸۳ میلادی تأسیس شد و آثار مشرق زمین در آن نگهداری می شود.
در سال ۱۲۴۹ شمسی، ناصرالدین شاه پس از سفر به اروپا و دیدار از موزه های کشورهای روسیه، فرانسه، انگلیس، ایتالیا، سوئیس، آلمان و اتریش، به تقلید از آن‌ها دستور داد گوشه ای از کاخ گلستان را به شکل موزه درست کنند. البته این موزه مختص شاه و اطرافیانش بود. این موزه پس از مدتی از بین رفت و جواهرات آن به خزانه بانک ملی و سلاح های موجود در آن، به موزه‌دانشکده افسری سپرده شد. در دوره مشروطه، به دستور وزیر معارف، «صنیع‌الدوله»، اداره‌ای به نام اداره عتیقات بین سال های ۱۲۹۵ تا ۱۲۹۷ میلادی، به وجود آمد که کارش سروسامان دادن به وضع نابسامان حفاری های غیرمجاز بود. در همین زمان بود که موزه «ایران معارف» تأسیس شد.
29 اردیبهشت ماه 1399